با رسیدن اتریوم به بلوغ فنی و ساختاری در سال ۲۰۲۵، مسیر مالکیت این رمزارز دیگر شباهتی به سال‌های اولیه آن ندارد. برخلاف تصوری که اغلب از نهنگ‌های کلاسیک داریمرافرادی ناشناس با کیف پول‌هایی پر از اتریوم واقعیت این است که امروز بخش عمده‌ای از ETH در اختیار نهادهایی بزرگ، قراردادهای هوشمند و زیرساخت‌های رسمی قرار گرفته است. داده‌های آن‌چین نشان می‌دهد که بیش از ۶۰٪ از کل عرضه در اختیار تنها ۱۰ آدرس است؛ اما تقریباً هیچ‌کدام از آن‌ها به افراد حقیقی تعلق ندارند. این تغییر بنیادین، نه‌فقط در ترکیب نهنگ‌ها بلکه در نحوه تحلیل بازار نیز تأثیرگذار بوده است. در ادامهاین مقاله از کریپتوباز، نگاهی دقیق‌تر می‌اندازیم به اینکه چه کسانی واقعاً بیشترین اتر را در اختیار دارند و چرا این داده‌ها برای سرمایه‌گذاران و تحلیل‌گران اهمیت حیاتی دارد.
مالکیت اتریوم در سال ۲۰۲۵؛ از نهنگ‌های کلاسیک تا صندوق‌های ETF
توزیع مالکیت یک دارایی، یکی از شفاف‌ترین شاخص‌ها برای درک قدرت و کنترل در آن بازار است. در مورد اتریوم، این تصویر در سال ۲۰۲۵ دچار دگرگونی اساسی شده است. زمانی بود که نهنگ‌های کلاسیک سرمایه‌گذاران اولیه و فعالان حوزه رمزارزها حجم عظیمی از ETH را در کیف پول‌های شخصی نگه می‌داشتند، بدون آن‌که نشانی از آن در بازار دیده شود. اما امروز، این الگو جای خود را به ساختارهایی نهادی، صندوق‌های سرمایه‌گذاری ETF، قراردادهای هوشمند و صرافی‌های متمرکز داده که میلیون‌ها واحد اتر را در اختیار دارند.
در حال حاضر، بر اساس داده‌های آن‌چین سپتامبر ۲۰۲۵، ده آدرس برتر مالک حدود ۶۱٪ از کل عرضه در گردش اتریوم هستند. این آدرس‌ها شامل هیچ شخص حقیقی‌ای نمی‌شوند؛ بلکه متعلق به اجزای زیرساختی بلاکچین هستند از جمله قرارداد Beacon، کیف پول‌های داغ صرافی‌ها و صندوق‌های قابل معامله در بورس. این وضعیت نشان می‌دهد که اتریوم، برخلاف بیت‌کوین، نه‌فقط یک ذخیره ارزش یا ابزار سفته‌بازی، بلکه زیرساختی زنده و فعال برای استیکینگ، دیفای و برنامه‌های سازمانی است. اتر دیگر صرفاً دارایی دیجیتال نیست؛ بلکه به دارایی خزانه‌ای برای شرکت‌های عمومی و ابزار مالی برای نهادهای سنتی تبدیل شده است.
در چنین ساختاری، سوال این نیست که چه کسی بیشتر ETH دارد؛ بلکه باید پرسید: این اترها در چه نهادهایی قفل شده‌اند، چه نقشی ایفا می‌کنند و چه ریسکی در تمرکز آن‌ها وجود دارد؟
چرا بیش از ۶۰٪ از کل اتریوم در اختیار تنها ۱۰ آدرس است؟
وقتی صحبت از تمرکز مالکیت در دنیای رمزارزها به میان می‌آید، اغلب نگاه‌ها به سمت بیت‌کوین می‌رود. اما آمارهای جدید سال ۲۰۲۵ نشان می‌دهند که اتریوم حالا از نظر تمرکز دارایی، در جایگاهی حتی پرچالش‌تر ایستاده است. به‌طور مشخص، ده آدرس برتر شبکه بیش از ۶۰ درصد کل اتریوم در گردش را در اختیار دارند؛ عددی که در نگاه اول نگران‌کننده به نظر می‌رسد، اما واقعیت پیچیده‌تری پشت آن قرار دارد.
در دل این ده آدرس، هیچ میلیاردر ناشناسی یا نهنگ خصوصی حضور ندارد. آن‌چه این آدرس‌ها را خاص می‌کند، نقش آن‌ها در ساختار حیاتی شبکه اتریوم است. بسیاری از این آدرس‌ها به قراردادهای هوشمند، صرافی‌های بزرگ و صندوق‌های سرمایه‌گذاری سازمانی اختصاص دارند. نه‌تنها فعال‌اند، بلکه ستون‌های اصلی برای عملکرد سیستم‌های استیکینگ، مشتقات مالی و مدیریت نقدینگی هستند.
نهنگی که به‌تنهایی ۵۶٪ از عرضه را در اختیار دارد
در صدر این لیست، قرارداد Beacon Chain قرار دارد؛ همان جایی که اعتبارسنج‌های اتریوم، از سراسر جهان، برای مشارکت در اجماع شبکه دارایی خود را قفل می‌کنند. این قرارداد به‌تنهایی حدود ۵۶ درصد از کل اتریوم در گردش (بیش از ۶۸ میلیون واحد) را در خود نگه می‌دارد.
اگرچه این عدد در ابتدا نگران‌کننده به نظر می‌رسد، اما باید توجه داشت که این دارایی‌ها قابل استفاده فوری نیستند. پس از فعال شدن برداشت در سال ۲۰۲۳، خروج از وضعیت اعتبارسنجی نیازمند طی کردن دوره‌ی ۲۷ ساعته "آن‌باندینگ" است. همچنین، برداشت نهایی تحت کنترل خود پروتکل انجام می‌شود. همین ساختار، با وجود تمرکز بالا، سطحی از امنیت، پاسخگویی و پیش‌بینی‌پذیری را به شبکه وارد کرده است.
با این حال، منتقدان هشدار می‌دهند که این سطح از تمرکز می‌تواند در شرایط خاص مثلاً خروج دسته‌جمعی اعتبارسنج‌ها یا بروز باگ در سطح پروتکل باعث ناپایداری یا تهدیدات سیستمی شود.
تمرکز قدرت یا انسجام شبکه؟
طرفداران این مدل مالکیت می‌گویند: «این تمرکز نشانه‌ای از بلوغ شبکه است.» شبکه‌ای که به جای وابستگی به کاربران ناشناس، حالا با تکیه بر قراردادهای شفاف و نهادهای رسمی، مسیر پایدارتری را طی می‌کند. به‌ویژه برای سرمایه‌گذاران نهادی، وجود نهادهای کنترل‌شده و حساب‌پذیر، نقطه قوت تلقی می‌شود.
بزرگ‌ترین آدرس‌های اتریوم در سال ۲۰۲۵ چه کسانی هستند؟
وقتی صحبت از بزرگ‌ترین دارنده‌های اتریوم می‌شود، اغلب ذهن‌ها به سمت اشخاص حقیقی می‌رود؛ نهنگ‌هایی که در سال‌های ابتدایی پروژه، هزاران واحد اتریوم را با چند دلار خریدند. اما واقعیت ۲۰۲۵ چیزی کاملاً متفاوت است. امروز دیگر این نهادها، صندوق‌ها و قراردادهای هوشمند هستند که میدان را در اختیار گرفته‌اند.
تحلیل داده‌های آن‌چین نشان می‌دهد که آدرس‌های اصلی مالک اتریوم نه‌تنها به‌صورت فعال استفاده می‌شوند، بلکه نقش زیرساختی در کل شبکه دارند. از تأمین نقدینگی صرافی‌ها گرفته تا پشتیبانی از استیبل‌کوین‌ها، مشتقات و پل‌های بلاکچینی. این یعنی دارایی‌هایی که قفل شده‌اند، به گردش پولی و امنیت شبکه کمک می‌کنند؛ نه اینکه مانند نهنگ‌های بیت‌کوین، سال‌ها راکد بمانند.
قراردادهای هوشمند؛ ساختارهایی بی‌صدا با قدرت بی‌سابقه
در میان ۱۰ آدرس اول، حدود نیمی مربوط به قراردادهای هوشمند هستند. همان‌طور که در بخش قبل دیدیم، بزرگ‌ترین دارنده، قرارداد Beacon Deposit است. اما به جز آن، قراردادهایی مثل Wrapped Ether (WETH) نیز حضور دارند؛ این قرارداد بیش از ۲.۲۶ میلیون واحد اتریوم را نگه می‌دارد—حدود ۱.۸۷ درصد از کل عرضه.
علت این موضوع مشخص است: Wrapped ETH به‌عنوان نسخه‌ای قابل استفاده از اتریوم در محیط‌های DeFi کاربرد دارد. به زبان ساده، اتریوم در این قرارداد قفل می‌شود و توکن WETH آزاد می‌گردد که قابلیت تعامل با اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز را دارد.
صرافی‌ها؛ از مرکز نقدینگی تا مخزن دارایی کاربران
داده‌ها نشان می‌دهند که برخی از بزرگ‌ترین آدرس‌های فعال متعلق به صرافی‌های متمرکز هستند. به‌طور خاص:
-
Coinbase: حدود ۵.۱۶ میلیون اتریوم (۴.۲٪ از عرضه)
-
Binance: بیش از ۴.۰۶ میلیون اتریوم (۳.۳٪)
-
Robinhood: حدود ۱.۳۷ میلیون اتریوم (۱.۱٪)
-
Upbit: تقریباً ۱.۳۵ میلیون اتریوم (۱.۱٪)
این اعداد تنها نشان‌دهنده دارایی صرافی نیستند؛ بلکه نمایانگر حجم عظیم اعتماد کاربران و سرمایه‌هایی هستند که برای خرید، فروش، استیکینگ مشتقه یا تعامل با سایر زنجیره‌ها در این صرافی‌ها قفل شده‌اند.
کیف پول‌هایی برای مشتقات، پل‌ها و زیرساخت‌ها
فراتر از صرافی‌ها، کیف پول‌های بزرگ دیگری نیز در جدول برترین آدرس‌ها دیده می‌شوند که به پل‌های بین‌زنجیره‌ای، پلتفرم‌های استیکینگ مشتقه (مثل cbETH و rETH)، و حتی DAOهای سازمانی تعلق دارند. این آدرس‌ها اغلب برای عملیات‌هایی مانند:
-
تأمین نقدینگی در بازارهای غیرمتمرکز
-
مدیریت دارایی‌های تجمیعی
-
یا پشتیبانی فنی از شبکه‌های لایه دوم
استفاده می‌شوند. به بیان ساده‌تر، اتریومی که در این آدرس‌ها نگهداری می‌شود، در حال کار است—نه خوابیده در کیف پولی ناشناس.
سرمایه گذارن نهادی: شرکت‌های فناوری و بانک‌های وال‌استریت
در سال ۲۰۲۵، چشم‌انداز مالکیت اتریوم وارد مرحله‌ای تازه شده؛ جایی که دیگر نهنگ‌های سنتی جای خود را به نهادهای بزرگ داده‌اند. صندوق‌های ETF، شرکت‌های بورسی و حتی غول‌های مالی سنتی حالا بخشی از جدول برترین مالکان اتریوم را به‌خود اختصاص داده‌اند.
بلک‌راک با صندوق iShares Ethereum Trust (ETHA) بیش از ۳ میلیون اتریوم در اختیار دارد؛ معادل ۲.۵٪ از کل عرضه. فیدلیتی، Grayscale و Bitwise نیز در مجموع بیش از ۵ میلیون اتریوم را بین صندوق‌های خود توزیع کرده‌اند. این ورود گسترده، اتریوم را از یک دارایی تکنولوژیک به خزانه‌ای سرمایه‌ای برای نهادهای مالی بدل کرده است.
از سوی دیگر، شرکت‌های بورسی مثل Bitmine (BMNR) و SharpLink Gaming (SBET) استراتژی بیت‌کوین را تکرار کرده‌اند—با این تفاوت که تمرکز آن‌ها بر اتریوم و استیکینگ است. بازدهی سالیانه ۳ تا ۵ درصد از طریق استیکینگ، انگیزه‌ای قوی برای تبدیل اتریوم به دارایی خزانه‌ای فراهم کرده است.
افراد مشهور و آدرس‌های شخصی بزرگ اتریوم
ویتالیک بوترین، بنیان‌گذار اتریوم، یکی از معدود افرادی‌ست که حضورش در لیست نهنگ‌ها کاملاً شفاف است. او بین ۲۵۰ تا ۲۸۰ هزار اتریوم را در آدرس‌های غیرحضانتی (از جمله آدرس معروف VB3) نگه می‌دارد دارایی‌ای در حدود ۹۵۰ میلیون دلار.
در نقطه‌ای جالب‌تر، رین لوهموس، هم‌بنیان‌گذار بانک LHV، در زمان عرضه اولیه اتریوم در سال ۲۰۱۴، حدود ۲۵۰ هزار اتریوم خرید، اما هرگز به کلید خصوصی آن دسترسی نداشت. این دارایی هنوز حرکت نکرده و حالا ارزشی نزدیک به ۹۰۰ میلیون دلار دارد نهنگی غیرفعال که شاید هرگز بیدار نشود. از دیگر شخصیت‌های پررنگ می‌توان به کامرون و تایلر وینکل‌واس اشاره کرد که به‌صورت فردی بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ هزار اتریوم را در اختیار دارند جدا از دارایی‌های صرافی Gemini. همچنین، جوزف لوبین (ConsenSys) با تخمین حدود ۵۰۰ هزار واحد و آنتونی دی‌یوریو با ۵۰ تا ۱۰۰ هزار اتریوم در رده‌های بالا قرار می‌گیرند.
جالب است بدانید که با وجود وجود بیش از ۱۳۰ میلیون آدرس در شبکه اتریوم، کمتر از ۱.۳ میلیون آدرس دارای یک واحد کامل اتریوم هستند. این یعنی داشتن تنها یک اتریوم نیز، در چشم‌انداز ۲۰۲۵، شما را در ۱٪ ثروتمندترین کاربران اتریوم قرار می‌دهد.
چگونه نهنگ‌های اتریوم را رصد کنیم؟
وقتی می‌گوییم نهنگ‌ها چه‌قدر اتریوم دارند، سؤال منطقی بعدی این است: چطور این اطلاعات به‌دست می‌آید؟ برخلاف بازارهای سنتی که شفافیت مالکیت محدود است، بلاکچین عمومی مثل اتریوم به کاربران اجازه می‌دهد جزئی‌ترین اطلاعات تراکنش‌ها و آدرس‌ها را به‌صورت زنده رصد کنند.
اما این شفافیت به‌معنای سادگی نیست. تشخیص اینکه یک آدرس واقعاً متعلق به چه کسی است یک شخص، صرافی، DAO یا قرارداد هوشمند نیاز به تحلیل‌گر دارد. خوشبختانه، ابزارهای تحلیلی پیشرفته‌ای برای این کار ساخته شده‌اند که دید خوبی نسبت به ساختار مالکیت ارائه می‌دهند.
Nansen: تحلیل رفتاری آدرس‌ها با هوش داده
نانسن یکی از معروف‌ترین پلتفرم‌های آن‌چین آنالیتیکس است که با بررسی الگوهای تراکنش، ارتباطات بین آدرس‌ها و تجمیع داده‌ها، آدرس‌ها را به نهادهای شناخته‌شده نسبت می‌دهد. به‌عنوان مثال، می‌تواند نشان دهد که آیا یک آدرس متعلق به Coinbase است یا به یک صندوق ETF تازه‌کار. ابزار Token God Mode در Nansen به کاربران این امکان را می‌دهد که بزرگ‌ترین دارندگان اتریوم را بر اساس رفتار، نقدشوندگی و اتصال به سایر پلتفرم‌ها دسته‌بندی کنند.
Dune Analytics: داشبوردهای تعاملی از دل داده‌های خام
Dune یک پلتفرم تحلیلی بر پایه SQL است که امکان ساخت داشبوردهای سفارشی‌شده را فراهم می‌کند. تحلیل‌گران می‌توانند با استفاده از جداولی مثل labels.addresses، آدرس‌ها را به دسته‌هایی مثل کیف پول‌های شخصی، قراردادها یا صرافی‌ها تقسیم کنند و داده‌های به‌روز و قابل دیدن تولید کنند. مزیت Dune در شفافیت منبع داده و انعطاف بالا برای ساخت گزارش‌های پیچیده و بصری است.
Etherscan: دید زنده از بلاکچین
هرچند Etherscan بیشتر برای کاربران عمومی شناخته شده، اما همچنان یکی از بهترین ابزارها برای بررسی تک‌به‌تک آدرس‌هاست. این ابزار می‌تواند:
-
تاریخچه کامل تراکنش‌ها را نمایش دهد
-
مقدار اتریوم فعلی و توکن‌های مرتبط را نشان دهد
-
و با تگ‌هایی که بر اساس داده‌ی عمومی یا گزارش کاربران ثبت شده، مالکیت‌های احتمالی را مشخص کند
با این‌حال، حتی با وجود این ابزارها، همچنان محدودیت‌هایی وجود دارد. آدرس‌های مشترک یا چندبار استفاده‌شده در صرافی‌ها می‌توانند تصویر را مخدوش کنند. برخی کیف پول‌های سرد اصلاً در تحلیل‌ها شناسایی نمی‌شوند و تکنیک‌های حریم خصوصی مانند میکسرها یا تقسیم آدرس، شفافیت را کاهش می‌دهند.
جمع‌بندی
مالکیت اتریوم در سال ۲۰۲۵ تصویری تازه از تمرکز و کنترل را نشان می‌دهد نه به شکل سنتیِ نهنگ‌های ناشناس، بلکه در قالب قراردادهای هوشمند، صرافی‌های فعال و نهادهای مالی رسمی. بیش از نیمی از کل اتریوم در یک قرارداد واحد برای استیکینگ ذخیره شده و میلیاردها دلار دیگر نیز در پلتفرم‌های معاملاتی، صندوق‌های ETF و خزانه‌داری شرکت‌های عمومی قفل شده است. در این الگو، نقش اشخاص حقیقی به حاشیه رفته و زیرساخت‌ها جای آن‌ها را گرفته‌اند.
این تحول، در کنار چالش‌هایی مثل تمرکز قدرت یا ریسک‌های سیستمی، نشان‌دهنده بلوغ اتریوم به‌عنوان یک لایه مالی جهانی و قابل اعتماد است. برای فعالان بازار، آگاهی از ساختار مالکیت نه فقط جنبه تحلیلی، بلکه بُعد استراتژیک دارد. دانستن اینکه چه نهادهایی در رأس مالکیت هستند و چه الگوهایی پشت ذخیره‌سازی اتریوم پنهان است، می‌تواند مسیر تصمیم‌گیری در سرمایه‌گذاری را هوشمندانه‌تر و دقیق‌تر کند.
