در روزهای اخیر، خبری که از سوی بنیان‌گذار پروژه Qubic، سرگئی ایوانچگلو، منتشر شد، لرزه‌ای بر پیکر جامعه رمزارزها وارد کرد. او اعلام کرد که استخر استخراج Qubic توانسته با قدرت هش فعلی خود، حمله‌ای موفق از نوع ۵۱ درصدی علیه بلاکچین مونرو (Monero) انجام دهد.
این حمله منجر به بازنویسی شش بلاک در زنجیره مونرو شد؛ اقدامی که عملاً امکان ویرایش تاریخچه تراکنش‌ها را به Qubic داد. در واقع، Qubic با این عملیات نشان داد که می‌تواند بلاک‌ها را دوباره سازمان‌دهی کند و ساختار بلاکچین را دگرگون سازد؛ اتفاقی که برای شبکه‌های مبتنی بر الگوریتم اثبات کار (Proof-of-Work) به‌شدت نگران‌کننده است.
چرا این حمله اهمیت دارد؟
این نخستین باری نیست که موضوع تمرکز هش‌ریت و آسیب‌پذیری شبکه‌های PoW مطرح می‌شود؛ اما Qubic با نمایش عملی این قدرت، به‌شکلی مستقیم و علنی، امنیت چنین شبکه‌هایی را به چالش کشیده است. هرچند مونرو همچنان در حال فعالیت است، اما نتیجه‌ی فوری این اقدام، تعلیق واریزها توسط صرافی معتبری چون کراکن بود؛ اقدامی که نشان می‌دهد بازار این خطر را جدی گرفته است.
چرا دوج‌کوین هدف بعدی شد؟
پس از حمله موفق به مونرو، ایوانچگلو از جامعه Qubic خواست تا هدف بعدی حمله را مشخص کنند. در یک رأی‌گیری عمومی، گزینه‌هایی چون Zcash و Kaspa مطرح بودند، اما با اختلافی چشم‌گیر، دوج‌کوین با بیش از ۳۰۰ رأی، انتخاب شد.
این موضوع از آن جهت حائز اهمیت است که دوج‌کوین یکی از بزرگ‌ترین رمزارزهای جهان از نظر ارزش بازار محسوب می‌شود (بیش از ۳۵ میلیارد دلار) و بسیاری از سرمایه‌گذاران خرد و حتی شرکت‌های بزرگ (نظیر تسلا و ایلان ماسک) روی آن حساب کرده‌اند.
حمله ۵۱ درصدی به دوج کوین چه تبعاتی می‌تواند داشته باشد؟
برای درک عمق ماجرا، ابتدا باید مفهوم حمله‌ی ۵۱٪ را بشناسیم. در چنین حالتی، یک گروه با داشتن اکثریت توان پردازشی (هش‌ریت) شبکه، می‌تواند:
-
تراکنش‌ها را به‌طور موقت متوقف کند
-
برخی تراکنش‌های خاص را تایید نکند
-
یا حتی اقدام به دابل‌اسپند (دو بار خرج کردن یک کوین) کند
این‌ها به‌معنای از بین رفتن یک اصل حیاتی در دنیای بلاکچین است: تغییرناپذیری (Immutability).
با توجه به این‌که Qubic اعلام کرده هش‌ریتی در حدود ۲.۳ GH/s روی مونرو در اختیار دارد، این سوال مطرح می‌شود که آیا این قدرت برای تأثیرگذاری روی شبکه دوج‌کوین هم کافی خواهد بود یا خیر. البته شبکه دوج‌کوین به‌طور مشترک با لایت‌کوین استخراج می‌شود (Merged Mining) که ممکن است تا حدی به امنیت آن کمک کند.
پشت پرده‌ی Qubic: استرس تست یا تهدید واقعی؟
برخلاف تصور اولیه، Qubic ادعا می‌کند هدفش از این اقدامات، تخریب شبکه‌ها نیست، بلکه آزمایش توانمندی مدل استخراج جدید خود به نام Useful Proof-of-Work است. در این مدل، درآمد حاصل از استخراج برای خرید و سوزاندن توکن QUBIC استفاده می‌شود؛ فرآیندی که به نوعی تلاش برای افزایش ارزش توکن است.
با این حال، چنین حملاتی اگرچه در ظاهر با نیت "آزمایشی" انجام می‌شوند، اما تبعات واقعی و جدی برای شبکه‌های قربانی دارند؛ از کاهش اعتماد کاربران گرفته تا تصمیمات اضطراری صرافی‌ها و نهادهای تنظیم‌گر.
جدول مقایسه تفاوت شرایط مونرو و دوج‌کوین در برابر حمله
| ویژگی‌ها | مونرو (Monero) | دوج‌کوین (Dogecoin) |
|---|---|---|
| الگوریتم استخراج | RandomX | Scrypt (Merged with LTC) |
| ساختار شبکه | غیرمتمرکز و حریم‌محور | عمومی و مبتنی بر جامعه |
| نرخ هش Qubic در زمان حمله | ~۲.۳ GH/s | تخمین زده نشده |
| پیامد حمله | بازنویسی ۶ بلاک، تعلیق Kraken | فعلاً در مرحله تهدید |
| واکنش جامعه | نگران، اما پراکنده | هنوز واکنشی رسمی ندارد |
آیا دوج کوین آماده مقابله است؟
تاکنون توسعه‌دهندگان دوج‌کوین واکنشی رسمی نسبت به این تهدید نداشته‌اند. این سکوت در حالی اتفاق می‌افتد که اخبار مربوط به این رأی‌گیری به‌سرعت در جوامع رمزارزی در حال پخش شدن است. نبود پاسخ قاطع یا برنامه‌ی مشخص می‌تواند به افزایش نگرانی سرمایه‌گذاران خرد و نوسانات شدید قیمت در آینده نزدیک منجر شود.
سخن پایانی
اقدام Qubic نه‌تنها امنیت دوج‌کوین را زیر سوال برده، بلکه بحث بزرگ‌تری را در دنیای رمزارزها احیا کرده است: آیا سیستم‌های PoW واقعاً ایمن هستند؟
تمرکز هش‌ریت، امکان حمله ۵۱ درصدی، و ضعف در مقاومت در برابر سازمان‌یافتگی استخراج‌کنندگان، چالش‌هایی هستند که PoW سال‌ها با آن‌ها روبه‌رو بوده. اگرچه بیت‌کوین با شبکه‌ای عظیم و غیرقابل نفوذ شناخته می‌شود، اما رمزارزهای کوچک‌تر به‌راحتی در برابر چنین حملاتی آسیب‌پذیر خواهند بود.
