در جدیدترین گفت‌وگوی ویتالیک بوترین، یکی از بنیان‌گذاران اتریوم، او از مدل شرکت‌های خزانه‌دار که به‌طور تخصصی اقدام به خرید و نگهداری اتریوم می‌کنند، حمایت کرده است. با این حال، هشدارهایی جدی نیز درباره پیامدهای اهرم مالی بیشازحد (Overleverage) مطرح کرده که توجه فعالان بازار را به خود جلب کرده است.
این دیدگاه‌ها در مصاحبه‌ای با پادکست Bankless در تاریخ ۷ اوت ۲۰۲۵ منتشر شد؛ گفت‌وگویی که خیلی زود در شبکه‌های اجتماعی و انجمن‌های رمزارزی بازتاب پیدا کرد.
نگاه بوترین به شرکت‌های خزانه‌دار: فرصت یا تهدید؟
بوترین معتقد است وجود شرکت‌هایی که به‌صورت سازمان‌یافته اقدام به نگهداری اتریوم در خزانه‌های مالی خود می‌کنند، گامی مثبت برای گسترش استفاده از اتریوم است. چرا که این شرکت‌ها برای سرمایه‌گذارانی که تمایلی به نگهداری مستقیم رمزارز ندارند، درگاهی غیرمستقیم اما مطمئن فراهم می‌کنند.
برای مثال، فردی را تصور کنید که مدیرمالی یک شرکت سنتی است و به دلایل قانونی یا ساختاری نمی‌تواند مستقیم اتریوم بخرد. این شرکت‌ها نقش واسطه را ایفا کرده و امکان مشارکت غیرمستقیم در بازار اتریوم را برای این گروه فراهم می‌کنند.
بوترین با تأکید گفته:
«تنوع گزینه‌ها در دسترس مردم، اتفاقی مثبت است. اتریوم به‌عنوان دارایی در خزانه شرکت‌ها می‌تواند نقش کلیدی در پذیرش بیشتر آن ایفا کند.»
چه شرکت‌هایی در حال حاضر بیشترین اتریوم را در خزانه خود دارند؟
طبق داده‌های منتشرشده توسط Strategic ETH Reserve، شرکت‌های خزانه‌دار در حال حاضر مالک بیش از ۳.۰۴ میلیون واحد اتریوم هستند. این رقم تقریباً معادل ۲.۵٪ از کل عرضه در گردش اتریوم است.
جدول: وضعیت خزانه‌داری اتریوم در شرکت‌های بزرگ (۲۰۲۵)
| نام شرکت | مقدار ETH در اختیار | درصد از کل عرضه | ارزش تقریبی (میلیارد دلار) |
|---|---|---|---|
| Bitmine Immersion Tech | ۸۳۳,۰۰۰ | ~0.68% | ۳.۳ میلیارد |
| SharpLink Gaming | ۵۲۱,۰۰۰ | ~0.43% | ۲.۰۷ میلیارد |
| The Ether Machine | ۳۴۵,۰۰۰ | ~0.28% | ۱.۳۷ میلیارد |
| سایر شرکت‌ها | ۱.۳۴۱,۰۰۰ | ~1.11% | ۵.۵۶ میلیارد |
| مجموع | ۳.۰۴۰,۰۰۰ | ۲.۵٪ | ۱۲ میلیارد |
این ارقام نشان می‌دهند که شرکت‌های خزانه‌دار اکنون به بازیگران مؤثری در ساختار بازار اتریوم تبدیل شده‌اند؛ و این نفوذ روز به روز در حال افزایش است.
نگرانی بوترین: بازی‌های اهرمی می‌توانند فاجعه‌آفرین باشند
با وجود حمایت کلی، بوترین هشدار صریحی هم مطرح کرد: افراط در استفاده از اهرم مالی می‌تواند بازار را به لبه پرتگاه ببرد. او با اشاره به امکان سناریویی مشابه با فروپاشی پروژه ترا (Terra) در سال ۲۰۲۲ گفت:
«اگر سه سال بعد بیدارم کنید و بگویید خزانه‌ها باعث سقوط اتریوم شدند، احتمالاً به‌خاطر این بوده که همه‌چیز به یک بازی بیشازحد اهرمی تبدیل شده.»
بوترین تأکید کرد که اگرچه سرمایه‌گذاران اتریوم نسبت به دنبال‌کنندگان پروژه‌هایی چون ترا منطقی‌تر عمل می‌کنند، اما این موضوع نباید باعث شود خطرات نقدشدن‌های زنجیره‌ای دست‌کم گرفته شود. در واقع، اگر قیمت اتریوم به‌طور ناگهانی افت کند، خزانه‌هایی که با بدهی یا اهرم‌های بالا وارد شده‌اند، ممکن است به‌ناچار دارایی‌های خود را بفروشند و این موضوع می‌تواند یک چرخه نزولی شدید ایجاد کند.
شباهت خزانه‌داری در اتریوم با بیت‌کوین: الگوبرداری یا تکامل؟
مدل شرکت‌هایی که در بیت‌کوین به‌عنوان خزانه سرمایه‌گذاری کرده‌اند، سال‌هاست وجود دارد. از جمله شرکت‌های مطرح مانند استراتژی که بخش قابل‌توجهی از بیت‌کوین جهان را در اختیار دارد.
حالا این مسیر به اتریوم نیز کشیده شده، اما با یک تفاوت مهم: اتریوم، برخلاف بیت‌کوین، کاربردهای گسترده‌تری در دنیای قراردادهای هوشمند دارد. همین موضوع باعث می‌شود مدیریت خزانه‌های اتریوم با پیچیدگی و مسئولیت بیشتری همراه باشد.
آیا وجود خزانه‌داران برای اتریوم مفید است یا مضر؟
در پاسخ به این سؤال، می‌توان گفت که از دیدگاه بوترین، پاسخ در مجموع مثبت است؛ ولی مشروط. او می‌گوید که نگهداری اتریوم توسط شرکت‌ها ارزش‌آفرین است، چون موجب افزایش تقاضا، تثبیت بازار و فراهم‌کردن گزینه‌های متنوع سرمایه‌گذاری برای عموم می‌شود. با این حال، او بار دیگر هشدار می‌دهد:
«اینکه اتریوم یک دارایی خزانه‌ای باشد، خوب و ارزشمند است… ولی اگر این موضوع به استفاده بی‌رویه از اهرم‌ها ختم شود، نتیجه‌ای کاملاً برعکس خواهد داشت.»
نتیجه گیری
با رشد روزافزون پروژه‌هایی که اتریوم را به‌عنوان یک دارایی خزانه‌ای در نظر می‌گیرند، آینده اتریوم در فضای سرمایه‌گذاری نهادی روشن به‌نظر می‌رسد. اما همان‌طور که ویتالیک بوترین هشدار داده، تنها در صورتی می‌توان این روند را مثبت ارزیابی کرد که با مدیریت صحیح ریسک و اجتناب از اهرم‌های افراطی همراه باشد. این اتفاق می‌تواند جایگاه اتریوم را در میان دارایی‌های معتبر بازار تقویت کند، به‌شرط آنکه از گذشته درس گرفته شود؛ همان گذشته‌ای که فروپاشی پروژه‌هایی مانند ترا در آن رقم خورد.
