چگونه ارزهای دیجیتال می‌توانند رفاه اقتصادی را در مناطق کم‌برخوردار افزایش دهند؟

در حالی که اقتصاد جهانی به سرعت در حال پیشرفت است، مشکل دسترسی محدود به خدمات مالی همچنان یکی از چالش‌های اصلی بسیاری از مناطق است. طبق گزارشی از ویزا در سال 2022، حدود 2.1 میلیارد نفر در سراسر جهان به خدمات مالی دیجیتال دسترسی کافی ندارند. این شکاف مالی، افراد و کسب‌وکارهای مستقر در مناطق کم‌برخوردار را در چرخه‌ای از محدودیت‌های رشد و فرصت‌های اقتصادی گرفتار کرده است.

اما خبر خوب این است که ظهور فناوری‌های نوین، به ویژه ارزهای دیجیتال، فرصت جدیدی برای بازنویسی این روایت ایجاد کرده‌اند. پذیرش پرداخت‌های رمزارزی توسط کسب‌وکارها، پتانسیل قابل توجهی برای بهبود رفاه اقتصادی در این مناطق دارد.

کاهش اثرات تورم با ارزهای دیجیتال

در کشورهایی که با تورم بالا و بی‌ثباتی قیمت‌ها مواجه هستند، استفاده از پول نقد به طور فزاینده‌ای ناکارآمد شده است. در کشورهایی مانند آرژانتین، ونزوئلا و زیمبابوه، کاهش ارزش پول ملی منجر به مشکلات جدی در معاملات روزمره شده است.

اینجا است که ارزهای دیجیتال به ویژه استیبل‌کوین‌ها (مانند تتر و USDC) و حتی بیت‌کوین (BTC) می‌توانند نقش نجات‌دهنده‌ای ایفا کنند. این ارزها از طریق ارائه تراکنش‌های امن و همتا به همتا، امکان حفاظت از ارزش درآمدها و دارایی‌ها را برای کسب‌وکارها فراهم می‌کنند.

از آنجا که پرداخت‌های رمزارزی تحت تأثیر نرخ‌های تورمی نیستند، می‌توانند به مناطق کم‌برخوردار کمک کنند تا ثبات اقتصادی بیشتری پیدا کنند. طبق یک نظرسنجی از Deloitte در سال 2022، 93 درصد از کسب‌وکارهایی که پرداخت‌های رمزارزی را پذیرفته‌اند، اعلام کرده‌اند که این کار تأثیر مثبتی بر تعامل و رضایت مشتریان داشته است. این روند می‌تواند در بلندمدت به افزایش فعالیت‌های اقتصادی پایدار منجر شود.

تسهیل تراکنش‌های فرامرزی با رمزارزها

پذیرش روزافزون رمزارزها توسط بازرگانان، رشد تراکنش‌های فرامرزی را نیز تسهیل کرده است. تراکنش‌های رمزارزی با کاهش کارمزدها و تسریع زمان تسویه، سیستم‌های بانکی سنتی مبتنی بر SWIFT را به چالش کشیده‌اند.

کسب‌وکارهای کوچک به طور خاص از این مزیت بهره‌مند می‌شوند و می‌توانند با کاهش هزینه‌ها و کاهش ریسک نوسانات نرخ ارز، تجارت خود را بهبود بخشند. علاوه بر این، ارزهای غیرمتمرکز شفافیت مالی را تضمین کرده و فساد را به حداقل می‌رسانند، که این موضوع برای پایداری اقتصادی در مناطق کم‌درآمد ضروری است.

این تغییرات به طور کلی به گسترش تجارت محلی منجر می‌شود که تأثیر مثبتی بر اقتصاد کلی منطقه خواهد داشت.

نقش پرداخت‌های خرد در افزایش شمول مالی

یکی دیگر از مزایای بزرگ ارزهای دیجیتال، امکان انجام پرداخت‌های خرد با هزینه‌های بسیار پایین است. در مناطقی که درآمد روزانه افراد تنها چند دلار است، کارمزدهای بالای سیستم‌های بانکی سنتی، انجام تراکنش‌های کوچک را غیرعملی می‌کند. اما با رمزارزها، این تراکنش‌ها به راحتی و با هزینه بسیار کم امکان‌پذیر هستند.

برای مثال، یک کشاورز می‌تواند محصولات خود را به صورت جزئی بفروشد بدون اینکه بخش بزرگی از درآمد خود را به هزینه‌های تراکنش اختصاص دهد. همین موضوع برای ارائه‌دهندگان خدماتی مانند رانندگان تاکسی یا هنرمندان محلی نیز صادق است؛ آنها می‌توانند پرداخت‌های کوچک را به صورت آنی و مستقیم دریافت کنند و واسطه‌ها را کنار بگذارند.

علاوه بر این، پرداخت‌های خرد مبتنی بر رمزارز می‌تواند برای خدماتی مانند مصرف خانگی آب و برق نیز مورد استفاده قرار گیرد، به طوری که دیگر نیازی به پرداخت هزینه‌های بالا و پیش‌پرداخت نیست. این مزیت می‌تواند زندگی افرادی را که در مناطق محروم زندگی می‌کنند، بهبود بخشد.

فرصت‌های جدید برای بازارهای نوظهور

کسب‌وکارهای موجود در بازارهای نوظهور و در حال توسعه، به جمعیتی جوان و فناوری‌محور خدمت‌رسانی می‌کنند. این موضوع فرصتی منحصر به فرد برای ارائه راه‌حل‌های نوآورانه پرداخت فراهم می‌کند. اگرچه پول‌های موبایلی نقش مهمی در پر کردن شکاف مالی برای افراد بدون حساب بانکی ایفا کرده‌اند، اما رمزارزها گزینه‌ای قدرتمندتر و راحت‌تر ارائه می‌دهند.

با ارائه دسترسی بیشتر، هزینه‌های پایین‌تر تراکنش‌ها و قابلیت‌های مرزی، ارزهای دیجیتال به کسب‌وکارها امکان می‌دهند خدمات مالی یکپارچه و فراگیرتری را به این جمعیت ارائه دهند. این پذیرش می‌تواند اکوسیستم‌های مالی را بازتعریف کرده و مشارکت اقتصادی را تسریع کند.

چالش‌ها و ملاحظات کلیدی

اگرچه پتانسیل رمزارزها غیرقابل انکار است، اما این راه‌حل برای همه مناطق یکسان نیست. ارائه‌دهندگان خدمات پرداخت باید چندین عامل اساسی را در طراحی سیستم‌های خود برای مناطق کم‌برخوردار مد نظر قرار دهند:

• طراحی فراگیر:

بسیاری از افراد در این مناطق به فناوری‌های پیشرفته دسترسی ندارند. بنابراین، سیستم‌ها باید روی گوشی‌های هوشمند ساده یا حتی گوشی‌های غیرهوشمند هم کار کنند.

• آموزش و آگاهی‌رسانی:

رمزارزها ممکن است برای کاربران تازه‌کار گیج‌کننده به نظر برسند. ارائه‌دهندگان خدمات باید در زمینه آموزش کاربران، اعم از فروشندگان و مصرف‌کنندگان، سرمایه‌گذاری کنند تا نحوه استفاده از رمزارزها و مزایای آن را توضیح دهند.

• رعایت قوانین و مقررات:

مناطق کم‌برخوردار اغلب با قوانین پیچیده‌ای روبرو هستند. ارائه‌دهندگان باید با دولت‌ها همکاری کنند تا هم رعایت قوانین تضمین شود و هم سیاست‌های حمایتی برای نوآوری ایجاد شود.

• امنیت:

امنیت یکی از مهم‌ترین موانع در پذیرش رمزارزها است. ارائه‌دهندگان باید تدابیر قوی برای جلوگیری از تقلب و هک شدن ارائه دهند تا اعتماد کاربران جلب شود.

نتیجه‌گیری

ادغام رمزارزها در اکوسیستم‌های تجاری مناطق کم‌برخوردار، بیش از یک تغییر فناورانه ساده است؛ این یک فرصت برای پیشبرد رفاه اقتصادی و افزایش شمول مالی است.

رمزارزها می‌توانند با حل مشکلات سیستم‌های پرداخت سنتی، امکان تجارت بین‌المللی را فراهم کرده و مردم را از وابستگی به پول نقد نجات دهند. با این حال، موفقیت این روند نیازمند همکاری میان جوامع محلی، دولت‌ها و ارائه‌دهندگان خدمات پرداخت است.